Królowa śniegu

Lodowe serce za murem z kamienia

choć się nie przyzna chce dotknąć płomienia

rozum niestety bez przerwy czuwa

bo tej granicy się nie przesuwa

3/6 ze zbioru wierszyków plenerowych.

Kochanie

Czym dla ludzi jest kochanie?

Duszy diabłu zaprzedanie

serce na wierzch się przepycha

rozum w szarym kącie zdycha

Co ciekawego działo się podczas pleneru? Hm...
Podsumowując: było malowanie, rysowanie i cięcie sklejek na instalacje do parku. Świetne występy grup dzieciaków z warsztatów tańca, lalkarstwa, teatru ognia. Wystawy prac, filmy. Spotkania z reżyserami i aktorami.
Gośćmi szczególnymi byli reżyser Wojciech Smarzowski i aktor Wojciech Solarz, których miałam okazję poznać i krótko porozmawiać.

Czy tylko mi się wydaje, czy faktycznie Smarzowski przypomina Leona Zawodowca??

Śliwka

Wpadłam w kompot - pomyślała

chyba w kimś się zakochała

sęk tkwi w tym, że zatonęła

miłość z wiatrem przeminęła

Po dziesięciu dniach życia w oderwaniu od rzeczywistości, ciężko doń wrócić i funkcjonować "po staremu". Takie to pozytywne wrażenia i niedosyt zostawiło po sobie Nowogardzkie Lato z Muzami.

Nie, nie. Nie, żeby wierszyk to obrazował. To jeden z sześciu nowych tworów spisanych w trakcie pleneru. Następne na dniach. Trzeba jeszcze z papieru przenieść na komputer ;)

"Wierszyki dla zarosłych" - część 9

Nie zadzieraj nosa grzdylu

wcale lat już nie masz tylu

żeby za nic się obrażać

i o ludziach źle wyrażać

Sztuka nie zna wstydu

ale ja tak

"Wierszyki dla zarosłych" - część 8

Choć owieczką jestem czarną

moją przyszłość widzą marno

nie dam satysfakcji katom

i nie ugnę waszym batom

Ten prosiaczek jest waćpanie

za złośliwe parkowanie

bez obrazy dla zwierzaczka

kawał z waścia skórłajdaczka

"Wierszyki dla zarosłych" - część 7

Leć do góry ptaku miły

w sobie niesiesz wiele siły

dodaj doń troszeczkę wiary

chwytaj wszystkie życia dary

Bywa człowiek w życiu sam

kolorowy mija kram

i choć szarość się odzywa

bajka w sercu zawsze żywa

"Wierszyki dla zarosłych" - część 6

Nie jest dane mi być ptakiem

ktoś mnie stworzył statku wrakiem

sobie w środku to wmówiłem

krzywdę dużą wyrządziłem

Kiedy czara się przeleje

solą w biały dzień zawieje

oczy prawdę rozpoznają

bo domysły gówno dają

"Wierszyki dla zarosłych" - część 5

Swoją drogę znaleźć trudno

nie chce przecież nikt żyć nudno

lecz gdy leń cię ucałuje

wszystkie plany tym popruje

Jamniczki są smutne

gdy pany okrutne

za starość i niemoc

darują im przemoc

"Wierszyki dla zarosłych" - część 4

Nie wytrzeszczaj gał łysolu

jak masz gila na kinolu

To solara jest waćpanie

dla młodzików marchwi branie

choć witamin w niej brakuje

moczyć lubią wackoczuje

"Wierszyki dla zarosłych" - część 3

Jestem ptakiem - powiedziała

lecz bez skrzydeł - zapłakała

Jestem lalką - oznajmiła

obcym głosem, bo nie żyła

Waćpan wie:

to nie kapusta

boczek słony

rzyć za tłusta

"Wierszyki dla zarosłych" - część 2

Nim zrozumiesz czym jest sztuka
pomyśl czego ty w niej szukasz...

Ptak leniwy

ptaka wola

tedy niech nie będzie ckliwy

gdy dopadnie go niedola

"Wierszyki dla zarosłych" - część 1

Witam,

po długiej przerwie czas odkurzyć nieco to miejsce ;)

Wracam z nowym updatem - moją pracą dyplomową, dzięki której zakończyłam sukcesywnie pierwszy etap studiów. Promotorem był profesor Leszek Żebrowski.

Jest to seria plakatów/ilustracji z dodatkiem krótkich wierszyków (będących wytworem moich ułańskich fantazji) ukazujących mój punkt widzenia na temat problemów występujących w otaczającym nas świecie.

Ponieważ jest ich bardzo dużo, będę dodawała po kawałku ;)
Dziś ilustracja otwierająca całą serię.